De eerste twee maanden met de nieuwe behandelmethode bestaande uit medicatie zitten erop! En ik zal maar met de deur in huis vallen: de resultaten waren ongelooflijk. Of zoals de oncoloog zei: De behandeling is succesvol! De woorden hoor ik in gedachte nog steeds, wat zeker geen straf is. Je kunt je voorstellen dat Bram en ik samen even flink wat tranen hebben gelaten! De hele tijd had ik zelf geen spanning, geen gebroken nachten of iets waaruit bleek dat ik spanning had. Tot het moment dat we in de wachtkamer zaten. Je beseft je opeens iets meer hoe belangrijk het is wat we zouden gaan horen. Vooraf had ik ook niet direct een verwachting. Zelf wist ik niet helemaal wat te verwachten. Ik voel me goed! Mijn grootste angst was dat het in mijn hoofd niet overeen zou komen met hoe ik me voelde. En dat ik hier dus niet op kon te vertrouwen. De andere verwachting was meer rust, dus minder activiteit van de kankercellen. Het beste wat we zouden kunnen zijn was naast minder activiteit, ook verkleining van de tumor.
Bij binnenkomst zagen we meteen de beeldschermen met de scans. Maar wat moet je dan zien? Wat is van nu en wat van de vorige scan? De woorden ‘succesvol’ haalde veel spanning alvast weg. Samen met de oncoloog scrolden we door mijn hoofd. Het leek alsof we naar iemand anders zijn hoofd keken, zo’n verschil zagen we.
Hieronder zie je drie foto’s van mijn MRI scan. Links van nu, rechts van afgelopen juni. De soort ‘sluierbewolking’ is vocht. Het wat compactere weefsel is tumor.
Eerste wat dus opvalt is de afname van vocht. Hoewel advies vorige keer was op te bouwen met de dexa vanwege de hoeveelheid vocht gaan we nu afbouwen om te stoppen. Naast het mindere vocht zie je ook dat het tumorweefsel minder actief en minder groot is. Oftewel, betere uitslag hadden we niet kunnen krijgen!
De behandeling wordt voortgezet met over 2 maanden weer een scan. Wie weet wat deze nog laat zien! Ik ervaar buiten wat meer vermoeidheid amper bijwerkingen. Wat al opvallend op zich is. Maandag nog een overleg, maar waarschijnlijk stoppen we dan volledig met de dexa. Dan hoop ik dat mijn vocht in het hele lichaam weer wat af mag nemen en ik over een maandje in mijn dirndl pas in München!
Net zoals bij andere uitslagen kwamen we met de familie weer bij elkaar. Hierdoor hoop ik te voorkomen dat ik ooit via telefoon de familie moet vertellen dat het niet goed is. Van alles was dit het ergste. Samen hebben we de fles bubbels open getrokken. En ja, zelfs alcoholvrije bubbels voor Caro! Laten we hopen dat we de komende tijd nog zo mogen blijven proosten!
Dit keer kort maar krachtig!
Liefs Mayon, proost!
Comments